bazen sohbetin içinde bir an durur zaman,
bir cümle seçimlerin hayatı ne kadar değiştirdiğini anlatır sana,
hep'in hiç'e, öz'ün az'a feda olduğunu gösterir...

gülüp geçmek istersin ama olmaz öyle, oturur taaa içine,
nefes almakta zorlanırsın, ama tebessümü de bırakmak istemez dudakların...

"sabret" dersin kendi kendine, "geçecek hepsi birazdan".
telefon kapanır, sohbet geçer ama içinden geçmez.
bir bakarsın tebessüm geçmiş asıl,
düşüncelere kapılmış zihin.

derken cevap kendiliğinden gelir...
minik bir ses gülümseyerek şöyle der :
"dışarısı soğuuuk, dışarıda kar
beni ben yapan hatalarım var."

şükredersin :)
a.y